சின்னஞ்சிறு கிளியே கண்ணம்மா செல்வக் களஞ்சியமே
என்னைக் கலிதீர்த்தே உலகில் ஏற்றம் புரிய வந்தாய்
பிள்ளைக் கனி அமுதே கண்ணம்மா பேசும் பொற்சித்திரமே
அள்ளி அணைத்திடவே என்முன்னே ஆடி வரும் தேனே கண்ணம்மா
ஓடி வருகையிலே கண்ணம்மா உள்ளம் குளிருதடி
ஆடித் திரிதல் கண்டால் உன்னைப் போய் ஆவித் தழுவுதடி
உச்சி தனை முகர்ந்தால் கர்வம் ஓங்கி வளருதடி
மெச்சி உனை ஊரார் புகழ்ந்தால் மேனி சிலிர்க்குதடி
கன்னத்தில் முத்தம் இட்டால் உள்ளம் தான் கள்வெறி கொள்ளுதடி
உன்னைத் தழுவிடிலோன் கண்ணம்மா உன்மத்தமாகுதடி
சற்று முகம் சிவந்தால் மனது சஞ்சலம் ஆகுதடி
நெற்றிச் சுருங்கக் கண்டால் எனக்கு நெஞ்சம் பதைக்குதடி
உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் என் நெஞ்சில் உதிரம் கொட்டுதடி
என் கண்ணில் பார்வையன்றோ கண்ணம்மா என் உயிர் நின்னதன்றோ
சொல்லும் மழலையிலே கண்ணம்மா துன்பங்கள் தீர்த்திடுவாய்
முல்லைச் சிரிப்பிலே எனது முகந்தவிர்திடுவாய்
இன்பக் கதைகளெல்லாம் உன்னைப்போல் ஏடுகள் சொல்வதுண்டோ
அன்பு தருவதிலே உன்னை நேர் ஆகுமோர் தெய்வமுண்டோ
மார்பிலனாவதர்க்கே உன்னைப்போல் வைரமணிக் கல்லுண்டோ
சீர் பற்றி வாழ்வதற்கே உன்னைப்போல் செல்வப்பிரிதுமுண்டோ
Got into your blog through random links....
ReplyDeleteRead all the posts on Sharadha...touched, blinded with tears and filled with an inexplicable feeling seeing your tribute to the baby, and keeping her alive forever through these posts.
She is up there, as your guardian angel, looking after you all.
And now, my love to her too...God Bless you baby.